Twee weken geleden (is het nog maar twee weken geleden?) kwam ons team bij elkaar. Ondanks dat het nog niet zeker was, gingen we ervan uit dat de scholen zouden sluiten. En als dat zou gebeuren, dan zouden zij ook tegen allerlei vragen aanlopen rondom lesgeven op afstand. Nog diezelfde dag bouwden we met vereende krachten de site ‘handreiking onderwijs op afstand.’ We focusten ons voornamelijk op drie hoofddomeinen:

• Hoe kun je communiceren met teams, ouders en leerlingen?
• Hoe zet je digitale leermiddelen in?
• Welke adviezen geven de landelijke netwerkbeheerders?

Vreemde contrasten

Vrijdagmiddag 13 maart om 17.00 uur hadden we de site in de lucht. In datzelfde weekend raadpleegden bijna 1.200 professionals de site en kregen we al snel hartverwarmende reacties van bestuurders, directeuren en ICT’ers.  Onze agenda’s waren door de coronacrisis inmiddels volledig leeg geveegd. Trainingen, opleidingen, adviesgesprekken: alles werd afgebeld of -gemaild, met alle gevolgen van dien. Tegelijk kwam de stroom aan vragen om hulp van onze ‘vaste’ besturen meer en meer op gang.

In de loop van de week kregen de collega’s van Privacy op School steeds meer vragen over online tools die ingezet werden. Is het werken met ZOOM wel AVG-proof? Waar moeten we op letten? Wat zijn de do’s en don’ts? Privacy op School ontwikkelde een FAQ met bijbehorende antwoorden. We bouwden onze vergaderkamer om tot studio en lichtten onze klanten hierover in. Diezelfde week nog werd het eerste webinar georganiseerd.

Verbazing en trots…

Ondertussen zaten alle collega’s thuis. Iedereen met zijn of haar eigen verhaal en realiteit.

Tenminste twee keer per week ontmoetten we elkaar digitaal. Collega’s met jonge kinderen kregen het tóch voor elkaar om de vragen van klanten te beantwoorden. Sessies die we anders fysiek zouden organiseren werden nu in no-time gedigitaliseerd, zodat klanten toch verder konden. Met een mengeling van verbazing en trots heb ik gekeken naar de creativiteit en energie die er ontstond. Wat hebben we een gááf team met hart voor het onderwijs.

… maar ook bezorgdheid

Gaandeweg de dagen werd de situatie ingrijpender in Nederland. De zorgen die de overheid kent, herkent iedereen in het klein. Ook ík ben bezorgd om de gezondheid van mijn gezin en mijn team. Daarnaast maak ik me zorgen over de gezondheid en het voortbestaan van onze bedrijven. Redden we het de komende maanden? Wat gebeurt er in die zo belangrijke periode (april-mei) wanneer scholen normaal gesproken keuzes maken voor hun professionalisering het komende cursusjaar? Komen er voldoende aanvragen binnen om straks door te kunnen?

Na de eerste ‘thuiszitweek’ realiseerde ik me in de tweede week dat we enorm gesprint hebben om de scholen en besturen te bedienen. Tegelijk zie ik dat we een marathon voor de boeg hebben en dat we ook terug moeten schakelen om dit met elkaar vol te blijven houden.

De man met de hamer

Ieder van mijn collega’s kreeg de afgelopen dagen wel een keer de man met de hamer op bezoek. Het gevoel dat je hoofd zo vol zit dat er niets meer bij kan en dat er geen zinnig woord meer op papier komt.  En ondertussen vliegt de informatie en allerlei initiatieven je om de oren.

Tegelijk spreken mensen ons aan en zeggen ze dat dit een grote kans voor ons is om onze meerwaarde te laten zien. Dit zou hét moment zijn om te laten zien wat digitalisering vermag. Ik snap die opmerking, maar als ik mijn hart eerlijk laat spreken, wringt het tóch. Dat licht ik graag toe.

Het onmogelijke mogelijk maken

Inderdaad: ik ben ervan overtuigd dat wij voor veel besturen en scholen in het onderwijs een verschil kunnen maken. Zo was een van onze collega’s vandaag bezig om ruim 400 kansarme leerlingen van een device te voorzien. Hierbij worden Chromebooks gekoppeld aan de MDM-omgeving van de beheerder, worden tags vastgelegd en bruikleenovereenkomsten getekend. In één week lukt het ons om dit én andere initiatieven te realiseren; dit in tegenstelling tot diverse grote landelijke initiatieven die hier veel meer moeite mee hebben.

Een andere collega is de hele week bezig om teams te helpen met het inrichten van Microsoft Teams of Google Meet. En dat op een veilige en doordachte manier. Geen gebruik van AVG-kritische applicaties als ZOOM. Geen grote groepen leerlingen die zelf Team-omgevingen kunnen maken of via de Chat gaan cyberpesten. Een derde collega digitaliseert diverse trajecten, zodat besturen binnen één week digitaal verder kunnen. Onvoorstelbaar gaaf om te zien.

Dit alles wordt gewaardeerd, zo blijkt uit de reacties vanuit het land:

“Complimenten voor jullie service. Ik denk dat er veel scholen zijn die gebruik maken van jullie diensten zonder dat jullie het echt door hebben. Mede dankzij jullie kozen wij voor een digitale adaptieve manier van thuiswerken voor de kinderen. Dank voor de service! Hiermee hebben we betere garanties om de kwaliteit van ons onderwijs te waarborgen!”

“Super bedankt voor jullie Handreiking! Ik stuur het door binnen mijn bestuur en neem het mee nu er nieuwe maatregelen zullen volgen.”

Tegelijkertijd weiger ik om alles wat we doen commercieel uit te buiten door het op social media te gooien en als een malle allerlei digitale trainingen te gaan aanbieden. Door te melden dat we honderden scholen en duizenden leerkrachten helpen. We kiezen ervoor om onze trouwe klanten waar nodig en waar mogelijk intensief te bedienen. We doen dat in de schaduw, maar weten dat we op meerdere momenten een verschil mogen maken. Dat maakt ons trots, blij en dankbaar.

We zien de komende weken dan ook hoopvol en met vertrouwen tegemoet. Zorg goed voor jezelf en elkaar!

Henk van de Hoef, 27 maart 2020